25.12.09
11.12.09
Ξεφυλλίστε ηλεκτρονικά της απόπειρες έντυπης επικοινωνίας
Ξεφυλλίστε, αισθανθείτε, ακούστε ...Μαστοροχώρια! Αγκαλιάστε την προσπάθεια, πείτε τις ιδέες σας, ελάτε να κάνουμε ομορφότερο το περιοδικάκι ...σας, τη φωνή του κάθε νέου της περιοχής. Σύντομα θα υπάρξει ενημέρωση για νέα προσπάθεια, για τα παιχνίδια που μείναν στην μέση, για τις ιδέες που δεν ολοκληρώθηκαν αλλά και για αυτές που δεν έχουν ειπωθεί ακόμα (τις δικές σας), για τα ...φρέσκα τσίπουρα, που ψάχνουν ...καταναλωτές!
Έλα πες να κάνουμε
Kάντε κλίκ στο ...αυτοξεφυλλιζόμενο περιοδικάκι για να το δείτε σε όλη την οθόνη αλλά και δεξιά τις υπόλοιπες προσπάθειες
Έλα πες να κάνουμε
Kάντε κλίκ στο ...αυτοξεφυλλιζόμενο περιοδικάκι για να το δείτε σε όλη την οθόνη αλλά και δεξιά τις υπόλοιπες προσπάθειες
7.8.09
Αγκίδα ...γιόκ. Κυκλοφόρησε το τευχος 1 & 2... βήματα πίσω.
Αγκίδα γιόκ, για φέτος... ή µάλλον για πέρυσι, γιατί πάει 1 χρόνος που σκορπίσαµε στα 4 σηµεία του ορίζοντα, χάσαµε τον ειρµό, το ρυθµό, ίσως & το σφυγµό µας.
Πάνε όµως δέκα χρόνια, màs o menos*, από τότε που άρχισε να φτιάχνεται µία παρέα νέων από τα Μαστοροχώρια. Η παρέα αυτή είχε το ακόλουθο σκεπτικό: Ότι είναι τόσο κοινά τα βιώµατα, τόσοι πολλοί οι ξενιτεµένοι από τον τόπο αυτό, αλλά και τόση η αγάπη τους γι’ αυτόν - την µουσική και τις παραδόσεις του, τόσα πολλά αυτά που ενώνουν τους νέους από τα χωριά της ευρύτερης περιοχής που θα µπορούσαν να λειτουργήσουν ως κινητήριος µοχλός για να δηµιουργηθεί µία πιο διευρυµένη παρέα, η οποία ίσως θα µπορούσε να κάνει την φωνή του ξεχασµένου τόπου µας να ακουστεί λίγο πιo δυνατά. Αυτή η παρέα, µε τα σκαµπανεβάσµατα της, τις αποτυχίες της και τις επιτυχίες της, έχει πραγµατοποιήσει τα τελευταία δέκα χρόνια µια σειρά από αφορµές (εκδροµές, περιοδικά, ηµερολόγια, συναντήσεις, τσιπουροκατανύξεις) που ελπίζουµε να έκαναν τα µέλη της να πέρασαν στην τελική, καλύτερα από το να µην υπήρχε αυτή η παρέα.
Παρέες γίνονται και ξεγίνονται και χαλάνε και φτιάχνονται όλη την ώρα, αλλά µερικές φορές είναι ωραίο τα πράγµατα να µην ξεκινουν κάθε φορά από το µηδέν. Kεκτηµένα προηγουµένων να αγκαλιάζονται, να συµπληρώνονται και να συνεχίζονται από επόµενους. κι όταν λέµε κεκτηµένα, µην φανταστούµε και τίποτα ιδιαίτερο: ένα όνοµα, µία ιδέα, λίγες πρακτικές, µερικές εµπειρίες. Αλλά έστω και αυτά τα ολίγα, σε βάθος χρόνου και συνεχόµενων γενεών είναι που µπορούν να δηµιουργήσουν µία όµορφη αλυσίδα στον χρόνο, µιά πολύχρωµη σερπαντίνα στο ουτοπικό γαϊτανάκι του τόπου.
Με αυτό το σκεπτικό είναι επιθυµία µας το αυτονόητο: να βρούµε ανθρώπους που τους άρεσαν οι δράσεις µας (όχι και πολύ αναγκαστικά) και θέλουν να πάρουν πρωτοβουλία µέσα από το πλαίσιο που έχουµε και λειτουργούµε, να γίνουν ενεργά µέλη ενός πυρήνα που θα έρθει να συνεχίσει, να βελτιώσει, να αλλάξει, να επαναπροσδιορίσει, να ανακατώσει, να αµφισβητήσει ό,τι έχουµε κάνει µέχρι τώρα, να πραγµατώσει, να δοκιµάσει, να πειραµατιστεί µε, να αισθανθεί, να ανιχνεύσει, να κτίσει νέα πράγµατα στο µέλλον.
Παρασκευή 14 Αυγούστου στις 5:30 καφεδάκι & κουβεντούλα στο καφενείο “Μέλιντρα” στην Θεοτόκο, Ντιπ γιόκ? µπαααα...
Καλές διακοπές σε όλους!
6.8.09
Αναγνώστες ....
Πρόσθεσα ένα νέο gadjet για την παρακολούθηση των αναγνωστών αυτού του μπλόγκ και γράφτηκα πρώτος και καλύτερος. Πρόκειται για μια νέα εφαρμογή χρήσιμη και για να παρακολουθείς αυτούς που σε παρακολουθούν ...να υπάρχει δηλαδή μια ανάδραση. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να έχουν λογαριασμό google ή open id για να εγγραφούν...Αυτά τα ολίγα ...εύχομαι καλό Δεκαπενταύγουστο και καλά πανηγύρια...
29.7.09
Και μια φωτογραφία ...κάπου εκεί προς Ζούζουλη
Βάζω αυτή την φωτό για να θαυμάξετε ....όσοι ενδιαφέρονται για την ακριβή τοποθεσία ας επικοινωνήσουν μαζί μου ....Κι αυτό γιατί ΠΟΛΥ ΜΟΥΓΓΑ ΕΠΕΣΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ...Είπαμε για Νεολαία , αλλά εδώ πια θυμίζει ερημιά ...κάτι σε Μαστοροχώρια το χειμώνα .....
13.6.09
Aς είναι να προχωράμε μπροστά... και ας κοιτάμε πίσω.
Αυτές τις μέρες που συζητούνται διάφορα για την συνέχεια που θα μπορούσε να έχει ο Σύλλογος(?) (παρέα, μάλλον είναι πιό σωστός όρος) νέων εκ Μαστοροχωρίων, έκανα με το μυαλό μου μερικά βήματα πίσω... τι βήματα δηλαδή μάλλον χρόνια, χρόνια & ζαμάνια ...!
έψαξα στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου (και παρά τα αλλεπάλληλα φορμάτ) βρήκα στιγμές αυθεντικές και απίστευτα όμορφες από τα πρώτα βήματα του Συλλόγου νέων εκ Μαστοροχωρίων... (Κίνηση Νεολαίας Μαστοροχωρίων, τότε) Έψαξα και στον κανονικό... σκληρό δίσκο και ...ξαράχνιασα κάποια σκονισμένα αρχεία που κανείς μας, δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσαμε να τα ανεβάσουμε στο blog του Συλλόγου...
Γύρισα εκεί στην πλατεία Αιγύπτου στην Λ. Αλεξάνδρας εν έτη 2002 που κάποιες φιγούρες μάζευαν, βραδιάτικα, πλατανόφυλλα, για να τα αποξηράνουν και να φτιαχτεί ένα ευτελές αναμνηστικό για την εκδρομή στην Ναύπακτο... (περιττό μάλλον να πω εδώ ότι ο πλάτανος δεν υπάρχει πια ... και στην θέση του είναι η είσοδος για το υπόγειο parking... ας είναι).
Θυμήθηκα κάποιες άλλες φιγούρες να παίρνουν μανιωδώς τηλέφωνα να ψήνουν κόσμο και να κανονίζουν τα τις εκδρομής. Το... "κόλλημα" με το κόλλημα των πλατανόφυλλων στα χαρτόνια και των χαρτονιών στα ριζόχαρτα που είχαν τυπωμένο πάνω το ... μισοκλεμμένο(δανεισμένο & μισοπαραφρασμένο δηλαδή) στιχάκι "κάποια πεσμένα φύλλα και λιγάκι βροχή, φτιάξαν' απρόσμενα κάπως, μια παράξενη αρχή..." και στο πίσω μέρος μια επίκαιρη ευχή που θα μπορούσε άνετα να μας χρησιμεύσει και τώρα... "καλή συνέχεια"!!
ξαναπήγα νοερά στην εκδρομή, αρχές Νοεμβρίου 2002, με ένα πούλμαν να ξεκινάει από Αθήνα και ένα από Γιάννενα. και σημείο συνάντησης κάπου στην μέση... δηλαδή Ναύπακτο! με παιδιά από αρκετά χωριά, με τα γέλια να μην σταματούν και τα κλαρίνα στο πούλμαν να δίνουν το ρυθμό... και ένοιωσα τυχερός...
έψαξα στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου (και παρά τα αλλεπάλληλα φορμάτ) βρήκα στιγμές αυθεντικές και απίστευτα όμορφες από τα πρώτα βήματα του Συλλόγου νέων εκ Μαστοροχωρίων... (Κίνηση Νεολαίας Μαστοροχωρίων, τότε) Έψαξα και στον κανονικό... σκληρό δίσκο και ...ξαράχνιασα κάποια σκονισμένα αρχεία που κανείς μας, δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσαμε να τα ανεβάσουμε στο blog του Συλλόγου...
Γύρισα εκεί στην πλατεία Αιγύπτου στην Λ. Αλεξάνδρας εν έτη 2002 που κάποιες φιγούρες μάζευαν, βραδιάτικα, πλατανόφυλλα, για να τα αποξηράνουν και να φτιαχτεί ένα ευτελές αναμνηστικό για την εκδρομή στην Ναύπακτο... (περιττό μάλλον να πω εδώ ότι ο πλάτανος δεν υπάρχει πια ... και στην θέση του είναι η είσοδος για το υπόγειο parking... ας είναι).
Θυμήθηκα κάποιες άλλες φιγούρες να παίρνουν μανιωδώς τηλέφωνα να ψήνουν κόσμο και να κανονίζουν τα τις εκδρομής. Το... "κόλλημα" με το κόλλημα των πλατανόφυλλων στα χαρτόνια και των χαρτονιών στα ριζόχαρτα που είχαν τυπωμένο πάνω το ... μισοκλεμμένο(δανεισμένο & μισοπαραφρασμένο δηλαδή) στιχάκι "κάποια πεσμένα φύλλα και λιγάκι βροχή, φτιάξαν' απρόσμενα κάπως, μια παράξενη αρχή..." και στο πίσω μέρος μια επίκαιρη ευχή που θα μπορούσε άνετα να μας χρησιμεύσει και τώρα... "καλή συνέχεια"!!
ξαναπήγα νοερά στην εκδρομή, αρχές Νοεμβρίου 2002, με ένα πούλμαν να ξεκινάει από Αθήνα και ένα από Γιάννενα. και σημείο συνάντησης κάπου στην μέση... δηλαδή Ναύπακτο! με παιδιά από αρκετά χωριά, με τα γέλια να μην σταματούν και τα κλαρίνα στο πούλμαν να δίνουν το ρυθμό... και ένοιωσα τυχερός...
Το ταξίδι μ' έφερε και στην πρώτη προσπάθεια δημιουργίας site των νέων με καταγωγή από τα Μαστοροχώρια http://www.neolaiamast.oti_na_nai/php... και τις απεγνωσμένες προσπάθειες να το κάνουμε γνωστό με χειρόγραφες ... χαρτοπετσέτες. 
O Σύλλογος Νέων για λόγους που αναφέρονται σε παρακάτω posts έχει καταστεί ανενεργός... εδώ και περίπου 8 μήνες. Αναζητούνται συνεχιστές λοιπόν και υποστηρικτές της προσπάθειας αυτης. Αν κάπου βαθειά μέσα μας πιστευουμε ότι έχει λόγο να συνεχιστεί.
Αναζητούνται νέα παιδιά που δεν έχασαν και δεν θα ήθελαν να χάσουν τις ρίζες τους... και αγαπούν τον τόπο αυτό, για να μεγαλώσει η παρέα και το κέφι! Άς κάνουμε την κατάσταση να μοιάζει με το τότε... από δω και ...σ' απέρα!
Τhe party is here! και μείς εδώ... το μυαλό και οι καρδιά μας στα Μαστοροχώρια!
Y.Γ. Οι φωτιά και τα τραγούδια συνεχίζουν να μας ζεσταίνουν...
Video Από την εκδρομή στις λίμνες των Αρρένων του Γράμμου το καλοκαίρι το 2007. Ραντεβού στα γλέντια και στα βουνα!!
Ηλεκτρονικό virtual ξεφύλλισμα... όλων των έντυπων προσπαθειών μας
Δείτε όλα τα περιοδικάκια "Αγκίδα" και τα ημερολόγια που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς από το Σύλλογο μας, σε ένα απολαυστικό ηλεκτρονικό ξεφύλλισμα. Κάντε κλίκ στο παρακάτω link και καλή ανάγνωση.
http://www2.libropage.com/edition/j51Qi7
http://www2.libropage.com/edition/j51Qi7
29.4.09
Kαλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο ....καινούργιος Πάσχας!!
Χρόνια πολλά σε όλους καμάρια! με κάθε ευτυχία και πάντα καλή διάθεση!!
Ποιος είπε ότι ο Σύλλογος δεν έχει δράση όλο αυτό το χειμώνα... :-)
Ας υπάρξει πλέον και μία αληθινή φωνή σε αυτό το ...ριμαδοblog.
Λοιπόν, το περιοδικάκι μας, η Αγκίδα τεύχος 2 - 3 (...πουλάκια κάθονται) είναι υπό κατασκευή και ετοιμάζετε πυρετωδώς (δηλαδή δεν έχει γίνει τίποτα) το Ημερολόγιο του ...2009 είναι σχεδόν έτοιμο!!!!! (αυτό το καθυστερήσαμε λίγο, αλλά έτσι κι αλλιώς "χρόνος δεν υπάρχει") Οι συναντήσεις συνεχίζουν κανονικότατα ... (αραιώσαν λίγο είναι αλήθεια, αλλά τι σου είναι 6 μήνες μπροστά στην αιωνιότητα...). Τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου Νέων, δεν είναι καν πια νέοι... (αλλά τι σου είναι μία νεότητα μπροστά στην αιώνια ...νεότητα). Τα γέλια κόπασαν λίγο, η αλήθεια είναι, στην Βουλαροκτόνου 40 και στα τριγύρω μεζεδοπωλεία, έχει κάνει κατάληψη η γαλήνη.
Ο Πρόεδρος δεν υπήρξε ποτέ! Ο Γενικός Γραμματέας πήρε την Σφραγίδα και έφυγε... Όσο για τον ταμία ... παίζει να τον κυνηγάνε οι τράπεζες για τα χρέη του Συλλόγου...(δε λες καλά που δεν είχε λεφτά ο Σύλλογος, θα τον κυνηγούσαν τα μέλη...)
Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτοί? παρέλαβαν Χάος!
Πέρα από τη πλάκα έρχονται και εκλογές...! (χαχα) και ευρωεκλογές μη σου πώ...
Και αν είναι ν' αλλάξει κάτι αυτή την κατάσταση, αυτό θα γίνει μόνο μέσα από την διαδικασία των εκλογών - για να παραμείνει με την σειρά της, ίδια)!
Ευθυμήσαμε και σήμερα! :-)
Κοιτώντας λίγο προς τα πίσω νοιώθω σαν κάτι να χάσαμε στην πορεία
...Αλήθεια τι χάσαμε?
Τι είχαμε, τι χάσαμε... Ίσως μου πει κάποιος.
Δεκτό!
Ίσως κάποιοι από μας όμως να αποκτήσαμε ένα δέσιμο μεταξύ μας, που χαμένο δεν πάει... Ελπίζω να ήταν απλά μια περίοδο χειμερίας νάρκης... (Εμείς κι οι αρκούδες ένα πράγμα...) Στο χέρι μας είναι να ξανανθίσουμε τώρα την άνοιξη (Εμείς και τα χελιδόνια δύο πράγματα...)
{-γιατί καλέ ανθίζουν τα χελιδόνια?
- ... "κελαηδήστε ωραίες μου τουλίπες κελαηδήστε!!" }
Και για το τέλος λίγο άρωμα από Μαστοροχώρια από τις 2 τελευταίες γιορτές (ήταν και ...κοντά κοντά οι άτιμες), και οι ευχές τους είχαν τζακ πότ και μας ήρθαν όλες μαζεμένες...
Οι κερασιές ανθίσμένες στα Μαστοροχώρια τις ημέρες του Πάσχα.
και ένα ...αυτοστολισμένο έλατο αγνατεύει το Γράμμο τις γιoρτινές μέρες των Χριστουγέννων
Ποιος είπε ότι ο Σύλλογος δεν έχει δράση όλο αυτό το χειμώνα... :-)
Ας υπάρξει πλέον και μία αληθινή φωνή σε αυτό το ...ριμαδοblog.
Λοιπόν, το περιοδικάκι μας, η Αγκίδα τεύχος 2 - 3 (...πουλάκια κάθονται) είναι υπό κατασκευή και ετοιμάζετε πυρετωδώς (δηλαδή δεν έχει γίνει τίποτα) το Ημερολόγιο του ...2009 είναι σχεδόν έτοιμο!!!!! (αυτό το καθυστερήσαμε λίγο, αλλά έτσι κι αλλιώς "χρόνος δεν υπάρχει") Οι συναντήσεις συνεχίζουν κανονικότατα ... (αραιώσαν λίγο είναι αλήθεια, αλλά τι σου είναι 6 μήνες μπροστά στην αιωνιότητα...). Τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου Νέων, δεν είναι καν πια νέοι... (αλλά τι σου είναι μία νεότητα μπροστά στην αιώνια ...νεότητα). Τα γέλια κόπασαν λίγο, η αλήθεια είναι, στην Βουλαροκτόνου 40 και στα τριγύρω μεζεδοπωλεία, έχει κάνει κατάληψη η γαλήνη.
Ο Πρόεδρος δεν υπήρξε ποτέ! Ο Γενικός Γραμματέας πήρε την Σφραγίδα και έφυγε... Όσο για τον ταμία ... παίζει να τον κυνηγάνε οι τράπεζες για τα χρέη του Συλλόγου...(δε λες καλά που δεν είχε λεφτά ο Σύλλογος, θα τον κυνηγούσαν τα μέλη...)
Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτοί? παρέλαβαν Χάος!
Πέρα από τη πλάκα έρχονται και εκλογές...! (χαχα) και ευρωεκλογές μη σου πώ...
Και αν είναι ν' αλλάξει κάτι αυτή την κατάσταση, αυτό θα γίνει μόνο μέσα από την διαδικασία των εκλογών - για να παραμείνει με την σειρά της, ίδια)!
Ευθυμήσαμε και σήμερα! :-)
Κοιτώντας λίγο προς τα πίσω νοιώθω σαν κάτι να χάσαμε στην πορεία
...Αλήθεια τι χάσαμε?
Τι είχαμε, τι χάσαμε... Ίσως μου πει κάποιος.
Δεκτό!
Ίσως κάποιοι από μας όμως να αποκτήσαμε ένα δέσιμο μεταξύ μας, που χαμένο δεν πάει... Ελπίζω να ήταν απλά μια περίοδο χειμερίας νάρκης... (Εμείς κι οι αρκούδες ένα πράγμα...) Στο χέρι μας είναι να ξανανθίσουμε τώρα την άνοιξη (Εμείς και τα χελιδόνια δύο πράγματα...)
{-γιατί καλέ ανθίζουν τα χελιδόνια?
- ... "κελαηδήστε ωραίες μου τουλίπες κελαηδήστε!!" }
Και για το τέλος λίγο άρωμα από Μαστοροχώρια από τις 2 τελευταίες γιορτές (ήταν και ...κοντά κοντά οι άτιμες), και οι ευχές τους είχαν τζακ πότ και μας ήρθαν όλες μαζεμένες...
Οι κερασιές ανθίσμένες στα Μαστοροχώρια τις ημέρες του Πάσχα.
και ένα ...αυτοστολισμένο έλατο αγνατεύει το Γράμμο τις γιoρτινές μέρες των Χριστουγέννων
17.4.09
εξάμηνα
έξι μήνες πέρασαν από τότε που ο σύλλογος νεολαίας μαστοροχωριτών σταμάτησε να μιλάει. στασιμότητα στο μπλογκ. ανησυχία στα μέλη. τι κάνει ο πρόεδρος;;;
μία είναι η απάντηση. δεν έχουμε πρόεδρο! σύλλογο έχουμε, όχι πρόεδρο. έχουμε μέλη, που βαριούνται ή που δεν βαριούνται, που προλαβαίνουν ή που δεν προλαβαίνουν. όλα καλά είναι στην τελική. αλλά η συλλογική δράση και δραστηριότητα είναι η καλλίτερη. εξ ού και η επιτυχία των πάρτυ όπου το ούζο ρέει άφθονο.
άλλη μία άνοιξη είναι μπροστά μας, με χιλιάδες ευκαιρίες και πάρα πολλές ώρες (4320 περίπου και με ένα πρόχειρο υπολογισμό πάντα). άλλος ένας χειμώνας πίσω μας, με χαμένες ευκαιρίες και άλλες τόσες ώρες που μας άφησαν. μερικούς αυτή η άνοιξη μας βρίσκει πλησίον του ποταμού έβρου, με τα πολλά πτηνά του που πετούν ελεύθερα και στις δύο όχθες του. φυλακισμένους σε στρατόπεδα, να αδυνατούν να δράσουν όσο θα ήθελαν, και οφείλουν στην τελική, ενάντια στην καθεστωτική στράτευση των ανθρώπων του έθνους κράτους όπου και βρισκόμαστε. μερικούς άλλους ευτυχώς όχι, τους βρίσκει σε πιο ελεύθερες καταστάσεις (ίσως λίγο πιο ελεύθερες βέβαια). σε κάθε περίπτωση, όλοι μπορούμε να δράσουμε.
και κλείνω αυτήν την ανόητη ανάρτηση, αναπαράγωντας μία είδηση:
----------------------------------------------------------
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ABEL PAZ
Σύντροφε, η θύμησή σου θα είναι έμπνευση και νοσταλγία...
Στις 13 Απρίλη, με λιτή ανακοίνωση στο Indymedia της Βαρκελώνης, μας έφτασε η είδηση του θανάτου του Diego Camacho, γνωστού με το ψευδώνυμο Abel Paz, αναρχικού αγωνιστή, που είχε την τύχη να ζήσει από κοντά και από τα μέσα την ισπανική επανάσταση και όλη την μετέπειτα πορεία του αναρχικού κινήματος και συγγραφέα ιστοριογραφικών βιβλίων, ανάμεσα σε άλλα της βιογραφίας του Buenaventura Durruti.
Είμαι αναρχικός, και ο αναρχικός είναι ένας άνθρωπος με συνοχή (πνευματική ειρήνη, η ηρεμία, η εξοχή, να δουλεύεις το λιγότερο δυνατό, όσο είναι απαραίτητο για να μπορείς να ζεις, να απολαμβάνεις την ομορφιά, τον ήλιο. Να απολαμβάνεις τη ζωή με κεφαλαία, τώρα υπάρχει η ζωή με πεζά). Είναι το να έχεις μια προσωπική θεώρηση. Να εφαρμόζεις τις ιδέες σου στην καθημερινότητα στο μεγαλύτερο βαθμό, χωρίς να περιμένεις μέχρι να γίνει η επανάσταση. Αυτό μπορεί να το κάνει ο αναρχικός τώρα.
Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση, είναι μια κατάσταση πνεύματος, μια στάση ζωής. Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα.
----------------------------------------------------------
από το: athens.indymedia.org
αντώνιος, εκ των μαστοροχωρίων
μία είναι η απάντηση. δεν έχουμε πρόεδρο! σύλλογο έχουμε, όχι πρόεδρο. έχουμε μέλη, που βαριούνται ή που δεν βαριούνται, που προλαβαίνουν ή που δεν προλαβαίνουν. όλα καλά είναι στην τελική. αλλά η συλλογική δράση και δραστηριότητα είναι η καλλίτερη. εξ ού και η επιτυχία των πάρτυ όπου το ούζο ρέει άφθονο.
άλλη μία άνοιξη είναι μπροστά μας, με χιλιάδες ευκαιρίες και πάρα πολλές ώρες (4320 περίπου και με ένα πρόχειρο υπολογισμό πάντα). άλλος ένας χειμώνας πίσω μας, με χαμένες ευκαιρίες και άλλες τόσες ώρες που μας άφησαν. μερικούς αυτή η άνοιξη μας βρίσκει πλησίον του ποταμού έβρου, με τα πολλά πτηνά του που πετούν ελεύθερα και στις δύο όχθες του. φυλακισμένους σε στρατόπεδα, να αδυνατούν να δράσουν όσο θα ήθελαν, και οφείλουν στην τελική, ενάντια στην καθεστωτική στράτευση των ανθρώπων του έθνους κράτους όπου και βρισκόμαστε. μερικούς άλλους ευτυχώς όχι, τους βρίσκει σε πιο ελεύθερες καταστάσεις (ίσως λίγο πιο ελεύθερες βέβαια). σε κάθε περίπτωση, όλοι μπορούμε να δράσουμε.
και κλείνω αυτήν την ανόητη ανάρτηση, αναπαράγωντας μία είδηση:
----------------------------------------------------------
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ABEL PAZ
Σύντροφε, η θύμησή σου θα είναι έμπνευση και νοσταλγία...
Στις 13 Απρίλη, με λιτή ανακοίνωση στο Indymedia της Βαρκελώνης, μας έφτασε η είδηση του θανάτου του Diego Camacho, γνωστού με το ψευδώνυμο Abel Paz, αναρχικού αγωνιστή, που είχε την τύχη να ζήσει από κοντά και από τα μέσα την ισπανική επανάσταση και όλη την μετέπειτα πορεία του αναρχικού κινήματος και συγγραφέα ιστοριογραφικών βιβλίων, ανάμεσα σε άλλα της βιογραφίας του Buenaventura Durruti.
Είμαι αναρχικός, και ο αναρχικός είναι ένας άνθρωπος με συνοχή (πνευματική ειρήνη, η ηρεμία, η εξοχή, να δουλεύεις το λιγότερο δυνατό, όσο είναι απαραίτητο για να μπορείς να ζεις, να απολαμβάνεις την ομορφιά, τον ήλιο. Να απολαμβάνεις τη ζωή με κεφαλαία, τώρα υπάρχει η ζωή με πεζά). Είναι το να έχεις μια προσωπική θεώρηση. Να εφαρμόζεις τις ιδέες σου στην καθημερινότητα στο μεγαλύτερο βαθμό, χωρίς να περιμένεις μέχρι να γίνει η επανάσταση. Αυτό μπορεί να το κάνει ο αναρχικός τώρα.
Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση, είναι μια κατάσταση πνεύματος, μια στάση ζωής. Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα.
----------------------------------------------------------
από το: athens.indymedia.org
αντώνιος, εκ των μαστοροχωρίων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
