11.12.07

...Μεζεδοκρασοσυνάντηση

Μια συνάντηση λίγο διαφορετική από τις άλλες, και η διαφορά ήταν ότι δεν πήγαμε μετά σε κάποιο μαγαζί για μεζέδες και κρασιά αλλά ήρθαν οι μεζέδες και τα κρασιά στο Σύλλογο, Έφτιαξαν χειροποίητες πίτες λοιπόν οι γνήσιες Ηπειρωτοπούλες... λίγο κρασάκι και ξέφυγε η συνάντηση κατέληξε σε παντομίμα, palermo και χορό...
Καλό... παιδιά να το ξανακάνουμε!




3.11.07

Βίντεο από την εκδρομή στα "Τσίπουρα" (3/11/07) Ξενώνας πυρσόγιαννης

Φωτογραφίες από την εκδρομή στα "Τσίπουρα" των Μαστοροχωρίων

Το τσιπουράκι θεϊκό ποτό και νέκταρ των απανταχού Ηπειρωτών, και η διαδικασία παραγωγής του ηταν η δικαιολογία για τη διοργάνωση της εκδροµής των απανταχού απόδηµων νέων στην πατρίδα. Μετά κόπων, βασάνων και πολλών διαβουλεύσεων καταφέραµε να ορίσουµε ηµεροµηνία εκδροµής : 3-4 /11/2007. Το άλλο πρόβληµα των Αθηναίων νέων Ηπειρωτών ήταν η ώρα αναχώρησης. Λόγω δουλειών, τρεξίµατος, κίνησης, άγχους και stress, αλλά και ως γνήσιοι Έλληνες, δίνοντας µια διασταλτική ερµηνεία της έννοιας του χρόνου, από τις 18:30 (οπού ήταν το καθορισµένο ραντεβού) καταφέραµε να φύγουµε στις 21:30.
Μετά από χιλιόµετρα από γέλια, στάσεις, ανακρίσεις, καταιγίδες, καταφέραµε να φτάσουµε κατά τις 05:30, ξηµερώµατα. Η υποδοχή ήταν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία. Ένα ζεστό σπίτι µας περίµενε και δύο πιο ζεστά χαµόγελα υπέµειναν, χωρίς να παγώσουν, την “...κάθοδο των αγρίων”.
Ξεπερνώντας την κούραση του ταξιδιού οι πιο γενναίοι και (άυπνοι) έκαναν την πρώτη επιδροµή στον τόπο παραγωγής του τσίπουρου, για να δούµε τη διαδικασία (και καλά!!).; Όποιος δεν έχει βγάλει τσίπουρο ποτέ και ως συνέπεια δεν έχει γευτεί το πρώτο, γλυκό ζεστό απόσταγµα, ok , απλά χάνει…
Μετά από ώρες, αποφασίσαµε και τα υπόλοιπα µέλη της παρέας να αποχωριστούµε τη ζεστασιά του σπιτιού, της µασίνας και του τζακιού, και κατεβήκαµε στον ξενώνα. Και ο καφές έγινε τσίπουρο, οι άγνωστοι γνωστοί και η κουβέντα, τραγούδι.. [Κρασίµ σε πίνω για καλό και συ µε πας στον τοίχο, τον τοίχο- τοίχο πήγαινα, την πόρτα σου δεν βρίσκω, ρίξε νερό στην πόρτα σου να ρθώ να ξεγλιστρήσω, να βρω αφορµή στη µάνα σου, να µπω να σε φιλήσω..] Ήταν η πιο ωραία στιγµή του µεσηµεριού όταν οι απέναντι παρέες κάναµε έναν ανοιχτό διάλογο ανάµεσα στις γενιές, µε κοινό σηµείο αναφοράς την αγάπη για τον τόπο µας... Κατόπιν ολιγόωρης ξεκούρασης, βουρ για το βραδινό µας πανηγυράκι. Για τη γιορτή µαζευτήκαµε ίσα και µε εκατό νοµαταίοι από παντού. Κλαρίνο; (τρία παρακαλώ!!!) Χαλκιάδες. Τραγούδι; Όλοι µαζί. Μικρόφωνα (-)negative!!! Και πιές - γέλα - χόρεψε - δάκρυσε, ήρθε το πρωί…
Την ίδια µέρα, πιο αργά (:-) µπήκαµε στα vaaan* και πήγαµε και βολτίτσα. Βούρµπιανη, Ασηµοχώρι, Χιονιάδες. Έχεις δει ποτέ το χρώµα του ήλιου και της φωτιάς, ζωγραφισµένο στα δέντρα και τα βουνά; µαγεία...
Το τέλος πλησίασε, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και επιστροφή στο γκρι τσιµεντί… Και οι αναµνήσεις να γεµίζουν την ψυχή και η ζωή να γίνεται πιο υποφερτή..
Άντε και του χρόνου παιδιά!!
Τα λόγια τι άλλο να περιγράψουν... μόνο να ευχαριστήσουν μπορούν!!